υπερινσουλινισμός

ο, Ν

ιατρ. αυξημένη πέρα από το κανονικό όριο έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας, που μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμικές διαταραχές, σπασμούς ή και κώμα και συγκοπή.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. hyperinsulinism < hyper- (< υπερ-*) + insulin (βλ. ινσουλίνη) + κατάλ. -ism (βλ. -ισμός)].